இடுகைகள்

நவம்பர், 2011 இலிருந்து இடுகைகளைக் காட்டுகிறது

"அவள்" ஒரு தொடர் கதை ... : ஆசிரியர் பின்னூட்டம்

அன்பார்ந்த வாசகப் பெருமக்களுக்கு வணக்கம்! பல இன்னல்கள் மத்தியிலும்  இத் தொடரை முழுமையடையச்செய்த  உங்கள் மகத்தான ஆதரவுக்கு நன்றி. இவை அனைத்தும் சற்றே வித்தியாசமான நடையில் அமைந்துள்ளதாக குறிப்பிட்ட பலர்,  யாரோ ஒருவரின் தினக்குறிப்பேட்டைப் படிப்பதுபோல் ஒரு உணர்வு ஏற்படுவதைத் தவிர்க்கமுடியவில்லை என்றும் குறிப்பிட்டிருந்தனர். சிலர் தமது வாழ்க்கையிலும் கூட இத்தகைய சம்பவங்கள் நடந்திருப்பதாகவும்  தெரிவித்திருந்தனர். உண்மைதான். இவை அனைத்துமே பலவருடங்களுக்கு முன்புநடந்த பல உண்மைச் சம்பவங்களின் தொகுப்பே. இவை யாருக்கோ எதனாலோ நடந்திருக்கலாம். ஆனால் சற்று ஊன்றிக் கவனித்தோமானால் பல விடயங்கள் திரும்ப திரும்ப நடந்திருப்பது புரியும். உதாரணத்துக்கு தடுப்புமுகாம் சம்பவம் இன்றும் கூட நடந்துகொண்டிருப்பது. ஆனால் அதன் தீவிரம், கொடூரம் அன்றை விட இன்று பலமடங்கு அதிகம். முதல் தரமே விழித்திருந்தால் இரண்டாவதுமுறை நடப்பதைத் தவிர்த்திருக்கலாம் தான். ஆனால் அதுவே பூதாகரமாகி பின் வேறொரு உருவில் வந்தால்..? இப்படி பல குழப்பங்கள், தவிப்புகள், நிராசைகள், ஏமாற்றங்கள் நிறைந்த ஒ...

"அவள்" ஒரு தொடர் கதை ... : சிவப்பு மஞ்சள்

படம்
பாகம் ஐந்து : சிவப்பு மஞ்சள் வீதியின் இருமருங்கும் சிவப்பு மஞ்சள் கொடிகள் கட்டப்பட்டிருக்கின்றன. வாத்தியங்கள் முழங்க மரியாதை அணிவகுப்புடன் உருவப் பதாதைகள் முன்னே ஏந்திச் செல்லப்படுகின்றன. தளபதிகள் புடைசூழ, வீதிகளெங்கும் மக்கள் மௌனமாய் கண்ணீர் சிந்த போராட்ட வரலாற்றில் பல பரிணாமங்களை எட்ட வைத்த ஒரு மாபெரும் தளபதி, ராஜமரியாதையுடன் கொண்டு செல்லப்படுகிறான். பாதநி ஸகா, ரிஸாநி பா... பின்னணியில் சோககீதம் இசைக்கிறது. பொன்னியின் செல்வனுக்கு ஒரு வந்தியத்தேவனாய், தனது எண்ணங்களுக்கு செயல் வடிவம் கொடுத்து போராட்ட வெற்றிக்கு வலுச்சேர்த்த தளபதிக்கு, தனது இறுதி வணக்கத்தைச் செலுத்தினார் தலைவர். போராளிகளும் சக தளபதிகளும் சிரம் தாழ்த்தி தமது வீரவணக்கத்தைச் செலுத்தினர். அவர்கள் வார்த்தைகளால் விளக்க முடியாத ஒரு மாபெரும் இழப்பை சந்தித்திருந்தனர். முக்கிய தளபதிகள் ஒவ்வொருவராய் வந்து இறுதி வணக்கம் செலுத்தி உரையாற்றினர். "இவர் போராட்டத்துக்கு ஆற்றிய பங்கு உலகத்தினால் வெளிப்படையாக விளங்கிக் கொள்ள முடியாத ஒன்று. காரணம் அவர் தலைவரின் எண்ணத்தில் உருவாகும் நவீன தொழிநுட்ப, ராணுவ சிந்தனைகளுக்கு உயிர் கொடுக...

"அவள்" ஒரு தொடர் கதை ... : அக்கினிக் குஞ்சு

படம்
பாகம் நான்கு : அக்கினிக் குஞ்சு  தாண்டிக்குளம் முன்னரங்குநிலை. "இன்னும் எவ்வளவு நேரம் இந்தக் கொதிக்கிற வெய்யிலுக்கை நிக்கிறது? எப்ப கூப்பிடுவாங்களப்பா?" "இவ்வளவு சனம் முன்னால நிக்கிறதைப் பாத்தா இண்டைக்கும் போகேலாது போலத்தான் கிடக்கு" என்றவரை முறைத்துப் பார்த்தாள். இவர் எப்பவுமே இப்படித்தான். அபசகுணமா ஏதாவது சொல்லிக் கொண்டிருப்பார். ரெண்டுநாளா ஒரே சண்டை. "எனக்கு இங்கை நிறைய வேலையிருக்கு. உங்களோடை கொழும்புக்கெல்லாம் வர ஏலாது. அங்கை  கொண்டுவந்து அனுப்பி விட்டுட்டு திரும்பி வந்திடுவன் சரியே?" எண்டு சொல்லித்தான் இதுவரையுமே வந்திருந்தார். பின்னர் "வயதுக்கட்டுப்பாடானவை வெளியாலை இருந்து யாரும் கூப்பிடாமல் போறது கஷ்டம்" என்று யாரோ சொல்லவும் "சரி அப்ப திரும்பலாம் தானே?" என்று மூட்டை கட்டியவருடன் சண்டை பிடித்து, அடம்பிடித்து அம்மாவை நேற்றுத்தான் முதல்லை வெளியே அனுப்பிவைத்திருந்தாள். அவா அண்ணாட்டை சொல்லி இண்டைக்கு எப்பிடியும் வெளியாலை எடுத்திடுவா. ஆர்வமாய் ஒலிபெருக்கியில் சொல்லப்படும் பெயர்களை உற்றுக் கவனிக்கத் தொடங்கினாள். இதுவரை அவள் நேச...

"அவள்" ஒரு தொடர் கதை ... : தேநீர்க் கோப்பை

படம்
பாகம் மூன்று : தேநீர்க் கோப்பை  அன்று அமிர்தலிங்கத்தின் தேநீர்க் கோப்பையில் விழுந்து தெறித்த ரத்தம் துரோகத்தின் பரிசா? இல்லை நயவஞ்சகத்தின் முதலடியா? இதுவரை தெரியவில்லை அவளுக்கு. அப்பிடி கண்ணிமைக்கும் நொடியில் தமிழருக்கு விடிவு கொண்டுவாறமாதிரி தீர்வுதர ராஜீவ் காந்தி ஒண்டும் மகாபுருசரில்லை என்பது அவளுக்கு நிச்சயமாய்த் தெரியும். அதுவும் இப்ப பிரதமராய் இல்லாமலேயே அவரின் மனுசிக்கு இருக்கிற பவர்லை, தில்லிலை ஒரு கால்ப் பங்காவது அப்ப பிரதமராய் இருந்த அந்த மனுஷனுக்கு இருந்துதோ தெரியாது. இட்டாலியன் ஹை-டீ குடிச்சுக்கொண்டு கதைக்கிரவன்களிட்டை போய், "தமிழருக்கு ஒரு நல்ல தீர்வு தாங்கோ ஐயா.." என்று கெஞ்சிக் கூத்தாடி அவர்களும் ஏதோ போனால் போகுதெண்டு போட்ட பிச்சையை அம்பாரியில் தூக்கிக்கொண்டுவந்து, "தமிழனுக்கு விமோச்சனம் தந்த கலைஞர்.. மன்னிக்கவும்.. ராஜீவ்காந்தி வாழ்க..!" எண்டால் யாருக்குத்தான் கடுப்பாயிராது. ஆனால் கொல்லுமளவுக்கா போயிருப்பார்கள்? அதுவும் "கொஞ்சம் தேத்தண்ணி கொண்டாங்கோ" என்று கேட்டு வங்கிக் குடித்துவிட்டு.. அந்த நேரத்தில் இருந்த எந்தவொரு இயக்கங்களுமே பொதுவ...

"அவள்" ஒரு தொடர் கதை ... : ஒரு கொடி

படம்
பாகம் இரண்டு : ஒரு கொடி " எல்லாம் சரி தான். ஆனா    கொடி வாங்கிறத்துக்கு எப்படியும் ஒரு ரெண்டு லட்சம் வரும். கடன் தான் எடுக்க வேணும். " என்றபோதே கடன்தான் வாழ்க்கையாகிவிட்டிருன்தது புரிந்தது. வேறுவழியில்லை. பேசாமல் முன்வீட்டு அக்கா போட்டுக்கொண்டிருந்ததைப் போல ரெண்டு பவுணிலை ஒருதாலிய வாங்கி  மஞ்சள் கயித்தில கட்டிவிட்டா கலியாணம் எண்டு சொல்ல மாட்டினமே? தினமும் மஞ்சள் பூசிக் குளித்துவரும் அவவின் முகத்தைப் போலவே தாலியும் பார்க்க அழகா இருக்கும். எங்கடை தாலி மாதிரி இல்லாம அவங்கடை இலச்சினை பொறிச்சு, பாயும் புலியின் கண்களைப் போலவே சும்மா தகதகவென்று மின்னும். பத்துப் பவுனில தாலிய செஞ்சு பெட்டில பூட்டி வைக்கிறத்துக்கு, இது எவ்வளவோ மேல் என்று தோன்றியது.  ஒவ்வொரு முறையும் அவா வயலின் கிளாஸ்சுக்கு வரேக்க அவளுக்கு ஒருக்கா எடுத்து காட்டவேணும். இல்லாட்டி மூஞ்சிய தூக்கி வச்சுக்கொண்டு இருப்பாள். "உள்ளை யாரையேன் பாத்து வைச்சிருக்கிறியே என்ன? " கடைசியாய் வந்தபோது அம்மா கேட்டதுக்கு "அதெல்லாம் இல்லை.." என்று அவர் சொன்னதைக்கேட்டு கொஞ்சம் நிம்மதியாய்த்தானிருந்தது. "போய் ஏழு...

"அவள்" ஒரு தொடர் கதை ... : ரெண்டு பவுண்

படம்
பாகம் ஒன்று : ரெண்டு பவுண்  யாழ்ப்பாணத்தைப் பிடிப்பதற்காய் சண்டை மும்முரமாய் நடந்துகொண்டிருந்த சமயம், கடைசி முறையாக அந்த ரெண்டு பவுனுக்கு வந்திருந்தார்கள். "வீட்டிலை பெரியவங்கள் யாராச்சும் இருக்கினமே?" கேட்டவரை முன்னம் பார்த்ததில்லை. "அம்மா மட்டும்தான். ஆட்டுக்கு குழை ஓடிச்சுக்கொண்டு வளவிலை நிக்கிறா." 'திரும்பி வர எத்தினை நாளாகுமெண்டு தெரியாது. அதுவரை ஆடு பசியிலை நிக்ககூடாது. அதால நிறைய குழை ஓடிக்கவேணும்' எண்டு சொல்லி அவளை வாசல்லை காவல் வைச்சிட்டு போயிருந்தா. "அவவைக் கூப்பிடுறீங்களே ஒருக்கா?" "நீங்க யார்.. என்ன எண்டு கேட்டா.." தயங்கியவளிடம் "இயக்கத்திலை இருந்து மண் மீட்பு நிதி வாங்க வந்திருக்கிறம் எண்டு சொல்லுங்கோ.." முன்னம் கூடப் பலதரம் இவ்வாறு வந்து வாங்கிச் சென்றிருக்கிறார்கள். அப்போதெல்லாம் எங்களாலும் கூட போராட்டத்துக்கு ஏதோ ஒருவிதத்திலை பங்களிப்புச் செய்ய முடியுதே என்று பெருமைப் பட்டிருக்கிறாள். ஆனால் இந்தமுறை காசாககூடத் தரலாம் என்ற போதுதான் அவளுக்கு சந்தேகம் முதல் முதலாய் எட்டிப் பார்த்தது. அவர்களின் ஊரில் இப்படித்...

"அவள்" ஒரு தொடர் கதை ... : மறுபடியும்!

அனைவருக்கும்  வணக்கம். மீண்டும் உங்களை  "அவள்" ஒரு தொடர் கதை ... தொகுதி மூன்று - உரிமைப் போராட்டத்தில் சந்திப்பதில் மிக்க மகிழ்ச்சி. இத்தொடரைத் தொடங்கும்போது பாராட்டிய பலருக்கு முடியும் தருணத்தில் அதற்கு எழுந்த எதிர்ப்புக்கலாலோ என்னமோ மௌனம் சாதிக்கவேண்டிய சூழ்நிலை. ஆனாலும் சிலர் தனிப்பட்ட முறையில் சொல்லிய, அனுப்பிய கருத்துக்கள் என்னை மீண்டும் எழுத வைத்திருக்கிறது. அதில் சிலர் தங்களின் வாழ்க்கையில் கூட இதேமாதிரி நடந்திருப்பதாகக் குறிப்பிட்டிருந்தனர்.  நான் ஒரு படைப்பாளி என்று சொல்லும் தகுதி இருக்கிறதா என்று தெரியாது. இது புனைவற்ற அல்லது  கற்பனைத் திறனற்ற வெறும் சம்பவங்களின் தொகுப்பாகக் கூட இருக்கலாம். ஆனால் அவற்றைப் பார்ப்பவர்களின், வசிப்பவர்களின் கருத்து நிச்சயமாக ஒன்றாக இருக்கமுடியாது. ஒவ்வொருவர் கற்பனையையும் அதன் வண்ணங்களையும் பொறுத்து இதன் கருத்து மாறுபடும். அந்த மாறுபட்ட தன்மையையை அடிப்படையாகக் கொண்டே இதை எழுததொடங்கினேன். ஆனால் பலரின் எதிர்ப்புகளைப் பார்க்கும் போது, எதோ நான் மட்டும்தான் இந்தக் கோணத்தில் யோசிப்பதுபோல் ஒரு மாயை ஏற்படுவதைத் தவிர்க்கமுடியவில்லை....

"அவள்" ஒரு தொடர் கதை ... : முடிவுரை

படம்
பாகம் பத்து : முடிவுரை கோபமாய் எழுந்து வந்துவிட்டவள், அடுத்து என்ன செய்வதென்று புரியாமல் அறையில் குறுக்கும் நெடுக்குமாய் நடந்தாள். ஆத்திரமும் ஏமாற்றமும் மாறிமாறி வந்து அவளை வதம் செய்தன. அன்று மட்டும் எப்படியாவது அடம்பிடித்து அவருடனேயே போயிருந்திருந்தால் இவ்வளவும் வந்திருக்காதே என்று தோன்றவும் தன் மீதே அவளுக்கு கோபம்கோபமாக வந்தது. கதவைப் 'படார்' என்று அறைந்து சாத்திவிட்டு கீழே வந்தாள். மேனேஜர் அப்போதுதான் சுவாமிக்கு விளக்குக் கொளுத்திவிட்டு 'மருதமலை மாமணியே முருகையா' பாடுப் போட்டிருந்தான். மெதுவாகத்தான் என்றாலுமே குன்னக்குடியின் வயலினிசை அவளது இதயநரம்பை முறுக்கி என்னமோ செய்தது. பல்லைக்கடித்துக்கொண்டு வேகமாய் தெருவில் இறங்கி நடந்தாள். சென்றியில் இருந்த ஆமிக்காரன் பக்கத்தில் நின்றவனிடம் இவளைக் காட்டி,  "லஷ்சன முனு.. நேத?" (அழகான முகம் இல்லையா?) கிண்டலாய்ச் சொல்லிச் சிரித்தான். அவளுக்கிருந்த ஆத்திரத்தில் அப்பிடியே அவனது துவக்கைப் பறித்து எல்லோரையும் சுட்டுத் தள்ளிவிடலாம் போலிருந்தது. அவள் கோபத்தில் இருக்கும்போதுதான் அழகாய்த் தெரிகிறதா எல்லோருக்கும். எல்லோருக...

"அவள்" ஒரு தொடர் கதை ... : மாமன்

படம்
பாகம் ஒன்பது : மாமன்  அவளைக்கேட்டால் அவர் மனிதருள் மாணிக்கம் என்பாள். படிப்பில் புலியாயிருந்த அவரை campus நுழையவிடாது தடுத்தவர்கள் பின்னாளில் அதற்குக் கொடுத்த விலை மிகமிக அதிகம் தான். ஈழத்தில் நடந்தது ஒரு குருஷேஸ்திரம் என்றால், அதில் கிருஷ்ணர் இவராய்த் தான் இருந்திருப்பார். அவர் இருந்தவரை அர்ஜுனனைத் தோற்கவிட்டதில்லை. அர்ஜுனன் தோற்ற போது அவர் உயிரோடு இருந்திருக்கவில்லை.  அப்பேர்ப்பட்ட ஒரு மாமனிதரைப் பற்றி அவள் சொல்லப்போனால் அது மாபெரும் சமுத்திரத்தை ஒரு சிறுமி அள்ளிவிட முயற்சிப்பது போல்தான் இருக்கும். ஆனாலுமே அவள் அள்ளிய அந்த சிறு துளிகளும் சேர்ந்துதானே ஒரு சமுத்திரமாகிறது?  "உனக்கு இன்னும் வயசிருக்கு. ஒரு மூண்டுனாலு வருசத்துக்குப் பிறகு வரேக்கை சொல்லு, கூட்டிட்டுப் போறன்..". எங்கே போவதேண்டு தெரியாமல் குழம்பிக் கொண்டிருந்தவளுக்கு திடீரென்று முன்னொருநாள் அவர் சொல்லி விட்டுப் போன வார்த்தைகள் ஞாபகத்துக்கு வந்தது. இத்தனை நாள் எப்படி மறந்தோம் அவரை? பார்த்தது பேசியது என்னமோ ஓரிரு தடவைதான். ஆனால் அந்தச் சிறு சிறு தருணங்களிலேயே அவளை முழுதாய்க் கொள்ளையடித்து...

"அவள்" ஒரு தொடர் கதை ... : சகோதரன்

படம்
பாகம் எட்டு : சகோதரன் எங்கேயாவது போய்விடவேண்டும் என்று முடிவெடுத்து புகையிரதநிலையம் வரை வந்துவிட்டவளுக்கு எங்கு போவது என்றுதான் தெரியவில்லை. பிளாட்பாரத்தில் டிக்கெட் எடுக்க பெரிய வரிசை நின்றது. எந்த வரிசையில் நிற்பது என்று குழம்பிக்கொண்டிருந்தபோது ஒரு போர்ட்டர் வந்து காசு தந்தா டிக்கெட் எடுத்துத் தருவதாய்  சொன்னபோது சரியெண்டு தலையாட்டினாள்.  "எங்கே போரீங்கம்மா?" "வவுனியா.." அவளுக்கே தெரியாமல் வார்த்தைகள் வந்து விழுந்தன. "சரி. ஒரு அரை மணித்தியாலம் கழிச்சு வாங்கோ, டிக்கெட் கொண்டுவந்து தாறன்" என்றுவிட்டு காசைவாங்கிக்கொண்டு போனவனை நம்பிக்கையில்லாமல் பார்த்தாள். இவன் எமாத்திக்கொண்டுதான் போகப்போகிறான்.. எதுவோ நடக்கிறது நடக்கட்டும் என்றுவிட்டு அருகிலிருந்த கடைக்குச் சென்றால் அவன் போய்விட்டிருந்தான். திரும்பிவந்து ஸ்டேஷன்ல் உட்கார்ந்துவிட்டாள். கிட்டத்தட்ட ஒருமணிநேரம் கழிந்திருக்கும். எத்தினை மணிக்கு train வெளிக்கிடுது எண்டு கூடப் பார்க்காமல் இருந்துவிட்டாள். "இந்தாங்கோ உங்கடை டிக்கெட். train ஓம்பதரைக்குத்தான் இங்கிருந்து வெளிக்கிடுது. அதுவரைக்கும் ரெஸ்ட் ...

"அவள்" ஒரு தொடர் கதை ... : நண்பன்

படம்
பாகம் ஏழு : நண்பன்  "ரிங்..ரிங்.. ரிங்..ரிங்.. ரிங்..ரிங்.." அந்த ரூமில்தான் போன் அடித்துக்கொண்டிருந்தது. அவளோ கேளாததுபோல் யன்னலுக்கு வெளியே வெறித்துப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.  செத்துவிடலாம் போலிருந்தது. ஆனால் யாருக்கும் பிரச்சினை குடுக்காமல் சாகணும். அதுக்குத்தானே இங்கு வந்திருக்கிறாள். ஆனால் எப்படிச்சாவது எண்டு தான் தெரியவில்லை. தற்கொலை செய்யலாம் எண்டாலும், ஆசைகள் நிறைவேறாமல் செத்தால் ஆவியாய் அங்கயே அலைவார்கள் எண்டு எங்கையோ படிச்சதால அதுக்கும் விருப்பமில்லை. வாழவும் கூடாது ஆனால் தற்கொலையும் செய்யக் கூடாதெண்டால் எப்படி? யாராவது கொலை செய்தால் தான் உண்டு. ஆனால் அதுவும் பிறகு ஆவியாய் வந்து வஞ்சம் தீர்க்கப் புறப்பட்டு விட்டால் என்ன செய்வது? குழப்பமாய் இருந்தது அவளுக்கு. சுப்பிரமணி, அது அவனது பட்டப் பெயர். அவர்களது டீச்சர் தான் வைத்தது. காரணம் மறந்துவிட்டது. அவனை  அவளுக்கு சிறு வயதிலிருந்தே தெரியும். படிப்பில் கெட்டிக்காரன். வாழ்க்கையில் எப்படியாவது முன்னேறி பலர் போற்றும் ஒரு பெரிய புள்ளியாய் வந்துவிட வேண்டும் என்ற வெறி அவனிடம் சிறுவயதிலிருந்தே இருந்த...